باربارا تاکمن تو کتاب تاریخ بی خردی در رابطه با تصویب قانون درآمدِ متضمن عوارض تاونزند و مقدمه اش عبارتی نوشته بود که خیلی به دلم نشست.
«بی خردی اینک بادبان برافراشته بود»
«پارلمان هم در آن وضع روحی بدش نمی‌آمد به امریکایی‌ها درس دیگری بدهد، بگذریم که درس قبلی دامن خود انگلیسی‌ها را گرفته بود. در مه ۱۷۶۷ قانون درآمدِ متضمن عوارض تاونزند بدون رعایت تشریفات رای‌گیری، یعنی بدون شمارش آرا، از هر دو مجلس گذشت. تاونزند، گویی عمدا بخواهد امریکایییان را تحریک کند، در مقدمه قانون واهمه آن‌ها را باز برانگیخت و اعلام کرد عواید حاصل برای جبرانِ مخارج دفاع مهاجرنشین‌ها و نیز «برای پرداخت هزینه‌های اجرای عدالت و کمک خرج حقوق خانواده سلطنتی» به کار برده خواهد شد. بدون ابراز این مطلب، عوارض تاونزند چه بسا که توفان بر پا نمی کرد. بی خردی اینک بادبان برافراشته بود.»
پ.ن: درس قبلیِ اشاره شده قانون تمبر هست.